اختلال در گفتار و زبان در واقع یکی از مباحث بسیار مهم در علوم تربیتی است. اگر بخواهید بدانید که اختلال در زبان به چه معناست باید این گونه تعریف کرد که این به معنی فهم و بیان کلمات گفتاری یا نوشتاری به‌صورت غیرعادی یا نابهنجار است. این اختلال ممکن است شامل یک یا چند نارسایی در زمینه‌های شناسایی واج‌ها، تکواژه‌ها، تشخیص معانی، ترکیب یا نحوشناسی و درک اجزای تشکیل دهنده نظام زبانی باشد.
در ادامه‌ی این مقاله از کلینیک محیا قصد داریم تا در مورد این موضوع برای شما بگوییم. پس با ما همراه باشید.
اختلال در زبان به چه معناست؟
اختلال در زبان در واقع یک اختلال که واژهیابی درست و شکلدهی واضح جملات در صحبت کردن را سخت کرده و همچنین می تواند فهم گفته های دیگران را نیز با دشواری روبرو سازد. کودکی که در درک گفته‌های دیگران مشکل دارد، می‌تواند در شکلدهی تفکرات خود به جملات و یا هر دو مورد (درک و بیان) دچار مشکل باشد.
ممکن است شما متوجه این نکته شوید که واژگان کودکتان بسیار پایه‌ای و ابتدائی بوده و جملاتی که بکار می برد کوتاه، بی دستور و ناقص هستند. در حالیکه همسالانشان گپ و گفت میکنند و لطیفه میگویند.
ممکن است دنبال کردن گفتگو برای کودک شما مشکل بوده و لطیفهها را نیز از دست بدهند. همچنین احتمالاً جملات او دو کلمهای هستند و حتی پاسخ به سؤالات ساده برای او دشوار است.
این مهم است که متوجه باشید که یک اختلال زبانی مشابه مشکلات شنیداری یا اختلال گفتاری نیست و این کودکان، معمولا در شنیدن و تولید(تلفظ) صداها مشکلی ندارند. چالشی که آنها با آن روبرو هستند، تسلط یافتن بر زبان و اعمال قوانین آن مانند گرامر است.
کودکان با اختلالات زبانی دارای یک تأخیر زبانی ساده نیستند. مشکلات ارتباطی آنها بدون درمان ادامه یافته و ممکن است به مسائل عاطفی و مشکلات تحصیلی منجر شوند.
انواع اختلالات زبانی
- اختلال در زبان درکی: مشکل در درک گفته‌های دیگران
- اختلال در زبان بیانی: مشکل در بیان افکار و ایده‌ها
- اختلال زبانی آمیخته درکی – بیانی: مشکل در درک و بیان زبان شفاهی
اختلالات زبانی میتوانند رشدی یا اکتسابی باشند. اختلال اکتسابی زبان، مانند آفازی(زبان پریشی) باشد که معمولا پس از بیماریها یا آسیبهای نورولوژیکی اتفاق میافتد که می‌تواند حاصل از ضربه یا جراحتهای مغزی پس از حادثه باشد.
حرف آخر
این اختلال در کودکان بسیار شایع تر است. کودکان با اختلالات زبان، اغلب دیرتر از سایر همسالانشان شروع به سخن گفتن می کنند که این تأخیر مربوط به درجه ی هوش آنها نیست. در واقع، کودکان با اختلالات رشدی زبان، معمولا هوش در حد متوسط یا بالاتر از آن هستند. آنها معمولا در مهارت های زبان بیانی و درکی خود پیش از سن 4 سالگی مشکل دارند.
امیدوارم این مواردی که گفته شد، توانسته باشد که نکات ارزشمندی را به شما ارائه داده باشد.
ما رو در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
