1.
پردازش بینایی
مکان های تاریک را انتخاب می کند.
2.
پردازش بینایی
از نورهای درخشان و براق احساس ناراحتی کرده یا از آن ها اجتناب می کند.
(بعنوان مثال از نور خورشید که از پنجره به درون ماشین یا خانه می تابد، فرار می کند)
3.
پردازش بینایی
از تاریکی لذت می برد.
4.
پردازش بینایی
نمی تواند اشیاء مختلف را در محیط پیدا کند و گیج می شود.
(مانند پیدا کردن جعبه کبریت در یک کشوی شلوغ و بهم ریخته)
5.
پردازش بینایی
به سختی قطعات پازل را جور می کند.
(در مقایسه با کودکان همسن خودش)
6.
پردازش بینایی
نورهای درخشانی که سایرین را آزار نمی دهد، او را اذیت می کند.
7.
پردازش بینایی
برای حفاظت چشم هایش از نور، چشم هایش را می پوشاند یا چشم هایش را در هم می کشد.
(حتی نور های کمی مانند نور لامپ)
8.
پردازش بینایی
به اشیا یا افراد با دقت زیاد نگاه می کند.
(به عنوان مثال، خیره خیره نگاه می کند یا به افراد زل می زند)
9.
پردازش بینایی
برای پیدا کردن اشیا در یک محیط شلوغ ، زمان و تلاش زیادی صرف می کند.
(به عنوان مثال پیدا کردن کفش در یک اتاق بهم ریخته، یا اسباب بازی دلخواهش در یک کشوی شلوغ)
