کلینیک کاردرمانی و گفتاردرمانی محیا

در این مقاله ازکلنیک محیا قصد داریم تا به ادامه تجزیه و تحلیل راه رفتن خصوصا راه رفتن در کودکان بپردازیم:

در مقاله قبل ما به تحلیل و مراحل راه رفتن پرداختیم.در این مقاله سعی داریم به متغیرهای زمانی و مکانی

در راه رفتن بپردازیم:

متغیرهای زمانی و مکانی در راه رفتن

متغیرهای زمانی و مکانی(distance &time variables)اهمیت خاصی در بیان و نشان دادن مشخصات راه

رفتن دارند.متغیرهای مکانی شامل فاصله دو نقطه تماس (stride length) طول قدم یا (step length)

پهنای سطح راه رفتن یا (width of walking base)و درجه انحراف به خارج پا یا (toe otu)می شود.

متغیرهای زمانی نیز تقسیماتی دارند و شامل زمان و مدت تماس،قدم،ریتم یا(cadance)و تندی یا

سرعت (speed)میباشد. این متغیرها اطلاعات ارزنده ای در مورد خصوصیات راه رفتن شخص بدست

می دهند.هر یک از این متغیرها تحت تاثیر عواملی مانند سن،جنس،اندازه و شکل استخوانها،بلندی

و کوتاهی قد،توزیع وزن در قسمتهای مختلف بدن میزان تحرک مفصل و قدرت عضلانی،نوع لباس و

کفش،وضعست های فیزیولوژیکی و بلاخره عادات شخصی قرار دارد.

(stride length) عبارت است از فاصله بین دو نقطه که یک پا در هر قدم دوبار از آن وضعیت می گذرد،

معمولا طول(stride)را با تعیین فاصله بین دو (toe off) در یک پا اندازه گیری میکنند.البته طول را بین

دو نقطه دیگر هم میتوان اندازه گیری کرد،مثلا با اندازه گیری دو Heel strike متوالی یکپا،طول تماس

دو نقطه بدست می آید.

اصولا در راه رفتن طبیعی بین دو( heel strike)را اندازه گیری می کنند.هر (stride)شامل دو قدم یا

(step)می باشد(قدم راست و قدم چپ)

طول (stride)همیشه دو برابر طول هر قدم نیست،زیرا قدم های راست و چپ ممکن است با هم

برابر نباشند.طول(stride)در بین افراد متفاوت است و تحت تاثیر عواملی مثل طول پاها،قد،سن،

جنس و عوامل متغیر دیگر ،تغییر می کند.مدت زمان دو تمای متوالی یا (stride duration)مقدار

زمانی است که یک(stride)طول می کشد،این مدت همان زمان سیکل راه رفتن است.

طول قدم یا(step length)

طول قدم عبارت از فاصله ای است که بین دو نقطه تماس دو پا از یکدیگر قرار دارد.برای تعیین آن

معمولا از (H.S)یک پا تا (H.S)پای دیگر،اندازه گیری می شود.با مقایسه اندازه قدم راست با قدم

چپ،تقارن راه رفتن معلوم می شود و هر قدر اختلاف این اندازه ها کمتر باشد،راه رفتن متعادل تر

است.طول زمانی یک قدم یا(STEP DURATION)عبارتست از مقدار زمانی که یک قدم طول

می کشد.هنگامیکه ضعف و ناراحتی در یک پا وجود دارد طول زمانی قدم،در پای مبتلا کم و

در پای دیگر(پای قوی تر) افزایش پیدا می کند.

ریتم(cadence) تعداد قدم هایی است که یک شخص در طی مدت یک دقیقه بر می دارد.

سرعت (velocity)حاصلضرب ریتم در طول قدم است.قدم های کوتاه باعث افزایش ریتم می شود.

زنان قدم های کوتاه تر و تندتر از مردان بر می دارند.معمولا افزایش سرعت توسط افزایش در ریتم

و طول قدم بدست می آید.زمانی که ریتم کمتر از 80 قدم و یا بالای 120 قدم در دقیقه باشد تمام

پارامترها تغییر می کنند.مثلا وقتی ریتم افزایش میابد، مدت زمان double support کاهش و زمانی

که ریتم راه رفتن به 180 قدم در دقیقه می رسد،زمان (double support)به صفر می رسد و راه

رفتن تبدیل به دویدن می گردد. یعنی سرعت راه رفتن بحدی می رسد که تماس مضاعف وجود

ندارد و بجای آن یک حالت تعلیق مضاعف (double float)ایجاد می شود که هیچکدام از پاها زمین

را لمس نمی کنند.شتاب یا speed را با واحد سانتی متر در دقیقه ،اندازه گیری می کنند،و

معمولا با کلمات شتاب آزاد(free speed)تند(fast)و کند(slow)بیان میکنند. شتاب آزاد ، سرعت

معمولی راه رفتن است، تندی راه رفتن معمولا با افزایش ریتم و طول strideو کاهش زاویه

(toe out) همراه است. پس عوامل زیادی در افزایش تندی راه رفتن دخیلند.ولی اشخاص به نسبت

عادات فردی جهت افزایش تندی راه رفتن بعضی از عوامل را بکار می برند،مثلا اکثریت افراد،طول

(stride)را افزوده و ریتم را کاهش می دهند. و برخی نیز طول strideرا کاهش داده و ریتم را افزایش

می دهند.

عرض قدم:

عبارت است از فاصله بین دو پا از یکدیگر،فاصله هر پا از وسط پاشنه تا خط وسط حدود 6 سانتیمتر

است لذا عرض قدم در حدود 12 سانتیمتر خواهد بود.افزایش پهنای سطح راه رفتن،تعادل را افزایش

می دهد،همچنین مقدار حرکت طولی لازم برای انتقال مرکز ثقل روی سطح اتکاء،هنگامیکه به یک

پا تکیه داده شده است،افزایش می یابد.افزایش پهنای سطح اتکا جهت افزودن تعادل طرفی،در

افراد مسن و کودکان موذد استفاده قرار میگیرد.در کودکان چون مرکز ثقل بالاتر از بزرگسالان

می باشد،لذا سطح اتکای پهن تری جهت تعادل بیشتر لازم دارند.در افراد طبیعی و بالغ عرض

قدم بین 1تا 5 اینچ متغیر است.زاویه چرخش به خارج در پا(degree of toe out)،توسط اندازه گیری

زاویه بین خطی که پا در راستای آن به جلو می رود و خطی که از مرکز پاشنه پا و انگشت دوم

می گذرد ، مشخص می شود،این زاویه در مردان بطور طبیعی در هنگام راه رفتن با سرعت معمولی

در حدود 7 درجه است.هنگامی که سرعت افزایش پیدا می کند درجه(toe out)کاهش می یابد.

ما رو در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اینستاگرام ما 

گروه توانبخشی-آموزشی محیا